Jak co roku, na terenie szkółki upraw w Pozo Negro, w dniach 16-19 kwietnia odbyła się wystawa i targi rolne FEAGA 2015.

Jeszcze raz uzmysłowiło nam to, z kim mamy do czynienia na naszej Wyspie, kim są ich protoplaści. Jakby za sprawą czarodziejskiej różdżki przenieśliśmy się na trzy dni w kraj tradycji , który starszym przypomina kraj znany z dzieciństwa, młodszym z filmów i bajek.

Właśnie ta bajeczna atmosfera, niezmienna od tysiąca lat udzieliła się nam wyszystkim, okryła nas na tym niewielkim areale swoimi skrzydłami – atmosfera obcowania z naturą i ludźmi, którzy ją pielęgnują – nie burzą, nie niszczą, a współdziałają, aby przez wykonywanie swoich prostych zawodów, żyć z nią w zgodzie i codzień na nowo odkrywać, ukazywać jej piękno.

To ta magia rokrocznie przyciąga nas tutaj, karze nam podziwiać bajeczny świat MAJORERO`S.

To Im zawdzięczamy, że Fuertaventura zachowana jest w niezmiennej formie, że nie została zalana betonem i głupotą „pseudocywilizacji”, i zdegradowana do miana przemysłu turystycznego – że dana nam jest możliwość, podziwiania jej dziewiczych krajobrazów na krańcu cywilizacji i życia w symbiozie wyciszenia i odnajdywania równowagi życiowej. To po to właśnie wielu turystów z całej Europy odwiedza tę Wyspę.

Swoich podopiecznych majoreros ukazali w całej krasie : wielbłądy, osły, byki, owce, wielobarwnych „przedstawicieli” drobiu... Oczywiście prym wiodły kozy – symbol Fuerteventura i najstarsze zwierzę. Wśród ponad trzydziestu wielobarwnych maści kóz, wyróżniały się kozły (capy) o zadziwiającym, artystycznym porożu. To kozy obdarowują nas na codzień swoim mlekiem i serami o niespotykanym, oryginalnym smaku, endemicznych ziół i traw.

Oczywiście tubylcy nie ograniczyli się do prezentacji zwierząt hodowlanych i płodów rolnych, ale pokazali również swoje wyroby rękodzielnicze odzwierciedlające ich duszę i serce.

Co mogliśmy podziwiać, ujrzymy na filmie – czego mogliśmy skosztować – film nie ukarze, ale smaki pysznych kozich serów (premiowanych tutaj w XIII konkursie krajowym – Premios Tabefe), rodzimych owoców, wypieków, kunsztu tutejszej kuchni, miodów (również pitnych)... – pozostaną nam w pamięci do następnego roku.